این را برای کسی مینویسم ،
که روزی دوستم داشت ،
به حرفهایم ،
به عشقم به احساسم ،
احترام,
میگذاشت,
برای کسی مینویسم که روزی نگرانم بود,
روزی دلتنگم میشد,
اما با آن همه نگرانیها ،
حرفها,
واحساس ,
تنهایم گذاشت تنهای تنها,
ومن با تمام وجودم شکستم,
ومن باتمام احساسم باتمام عشقم درخودشکستم,
خورد شدم,
ولی حتی کسی صدای شکستنم رانشینید,
حتی کسی صدای خوردشدنم رانفهمید,
درخودم شکستم مثل همیشه,
امشب میخواهم بنویسم,

از تمام شب های تنهایم ،می نویسم,

ازشبهایی که انتظار دستهایی میکشیدم,
که بی منت اشکهایم را پاک کند,
مینویسم تا همه بداند,
شب هایی راکه با هق هق گریه هایم گذشت,
می نویسم تا بداند حتی ,
کسی نپرسید ازدل من ،
ازسکوت من,
همش سکوت بود,
و...
منو شبوتنهاییام ,
می نویسم برای خودم ،
برای تنهایی دل خودم...
اره برای خودم...!